มัสยิดสเปนมหัศจรรย์แห่งไฮเดอราบาด

มัสยิดสเปนมหัศจรรย์แห่งไฮเดอราบาด ไฮเดอราบาดเป็นแหล่งรวมผู้คนและวัฒนธรรมจากเอเชียกลาง อิหร่าน อาระเบีย และแอฟริกาเหนือมาอย่างยาวนาน สิ่งนี้ขยายไปถึงอาหาร สถาปัตยกรรม ประเพณีการดำรงชีวิต ภาษา และแน่นอน ความอบอุ่นและคุณภาพที่ผ่อนคลายซึ่งโดยทั่วไปแล้วจะเป็นไฮเดอราบาด อย่างไรก็ตาม มีขุมทรัพย์มากมายรอการขุดพบในมุมต่างๆ ของเมือง มัสยิดสเปนเป็นหนึ่งในนั้น เมืองเก่าชัยปุระ ย่านที่สวยงาม

มัสยิดสเปนมหัศจรรย์แห่งไฮเดอราบาด

ถนนเบกัมเพ็ทแยกออกเป็นส่วนนอก ไม่สอดคล้องกับสภาพการจราจรที่พลุกพล่าน ป้ายประกาศ ‘Jam-e-Masjid, Iqbal-ud-Daula Begumpet Palace’ ในซุ้มโค้งที่ปลายเป็นรูปพระจันทร์เสี้ยวและดาวนำไปสู่โครงสร้างชั้นเดียวที่ทาสีด้วยสีเขียวขุ่น

ที่รู้จักกันในชื่อ ‘มัสยิดสเปน’ เชื่อกันว่าอาคารนี้สร้างขึ้นภายใต้คำสั่งของ Vikar-ul-Umra, Iqbal ud Dowla ในปี 1906 ภายใต้การปกครองของ Nizam Mir Mahbub Ali Khan Bahadur ผู้ปกครองตั้งแต่ปี 1869-1911 สภาบริหารของรัฐมนตรีห้าคน – ในจำนวนนี้มี Salar Jung, Shams-ul-Umra (1846-1849), Asman Jah, Khurshed Jah และ Vikar-ul-Umra Iqbal ud Dowla (1894-1900) – ก่อตั้งแถวหน้าของ การบริหาร. รัฐมนตรีเหล่านี้ก่อตั้งลำดับชั้นถัดไปในลำดับชั้นในฐานะขุนนาง Paigah ซึ่งเชื่อมโยงกับครอบครัวของ Nizam ผ่านการแต่งงานและผู้รับตำแหน่งเช่น Shams-ul-Umra และ Vikar-ul-Umra

เนื่องจากชื่อเหล่านี้เป็นชื่อที่สืบทอดมาตามธรรมชาติ จึงกล่าวซ้ำมาเป็นเวลากว่าสองศตวรรษ บางครั้งทำให้ชื่อเฉพาะของบุคคลนั้นยากต่อการใส่

เจ้าหน้าที่มัสยิดได้สร้างชามิยานะ (เต็นท์ผ้า) ไว้หน้ามัสยิด ครอบคลุมทางเดินไปยังทางเข้า ห้องละหมาดหลักขนาบข้างด้วยห้องสองข้างที่เชื่อมต่อกันผ่านหน้าต่างฝรั่งเศส ในวันที่ดี มัสยิดแห่งนี้สามารถรองรับผู้คนได้ประมาณ 2,000 คน น่าแปลกใจที่ไม่มีพื้นที่สรงน้ำพระ มันถูกแทนที่ด้วยแผงขายน้ำดื่มอิฐแทน

ตำนานเชื่อมโยงมัสยิดแห่งนี้กับสไตล์ ‘มัวร์’ ซึ่งได้มาจากคาบสมุทรไอบีเรีย โดยอิงจากตัวอย่างของสถาปัตยกรรมไฮบริดที่มีประวัติศาสตร์สเปน: วิศวกรรมโรมัน โถงมหาวิหาร และแง่มุมของสถาปัตยกรรม ‘อิสลาม’ เช่น หอคอยสุเหร่า กำแพงกิบลัต มิห์รับ และมัคสุรัส

เป็นที่เชื่อกันว่า Iqbal ud Dowla ในการทัวร์ต่างประเทศของยุโรป ได้พบกับอนุสรณ์สถานบางแห่งที่ดึงดูดใจเขา หรือว่าเขาได้นำรูปถ่ายของสถานที่ที่เขาต้องการจะประดิษฐ์ขึ้นใหม่ในบ้านเกิดของเขา เห็นได้ชัดว่าองค์ประกอบต่างๆ แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงเมื่อเปรียบเทียบกับมัสยิดอื่นๆ ในไฮเดอราบาด ตั้งอยู่ใกล้กับถนน James Street ซึ่งเป็นถนนสายหลักทางการค้าและธุรกิจทั่วไปของ Secunderabad บริเวณนี้จะต้องเป็นศูนย์กลางของกิจกรรมที่มีชีวิตชีวา

เชื่อกันว่ามัสยิดแห่งนี้เป็นส่วนหนึ่งของที่ดินอันโอ่อ่าของขุนนาง Paigah ซึ่งรวมถึงพระราชวังเจ็ดแห่งบนพื้นที่ 1,600 เอเคอร์ ได้แก่ วัง Paigah, Aiwan-e-Vicar ซึ่งประกอบด้วยพระราชวัง Mardana (ปัจจุบันคือสถานกงสุลสหรัฐฯ!) และพระราชวังเซนาน่า (ซึ่งปัจจุบันถูกดัดแปลงเป็นห้างสรรพสินค้า ห้องโถงทำงาน คลับ และสถานที่ท่องเที่ยว) และพระราชวังฟาลัคนุมะที่ได้รับความนิยมมากขึ้น ซึ่งอยู่ห่างออกไปบ้าง

แม้จะมีเรื่องราวของมัสยิดสเปนที่มีพื้นฐานมาจากมัสยิดใหญ่ที่คอร์โดบาแม้แต่การมองคร่าวๆ ที่โครงสร้างทั้งสองก็ไม่แนะนำให้เลียนแบบ เจ้าของปัจจุบัน Faiz Khan ซึ่งเป็นทายาทของครอบครัวด้วย เชื่อมโยงองค์ประกอบต่างๆ ของมัสยิดนี้กับ Seljuk อิสลามแอฟริกันตะวันตกเฉียงเหนือนอกเหนือจากสถาปัตยกรรมฮิสแปนิก – อิสลามที่ยืมมาจากอนาโตเลียและตุรกี

สัดส่วนที่เพรียวบางของหอคอยสุเหร่าซึ่งแคบลงจนถึงปลายทองเหลืองที่ถูกขัดจังหวะด้วยก้านทรงกระบอก เน้นให้เห็นถึงลักษณะที่โดดเด่นที่สุด: ยอดแหลมทรงแปดเหลี่ยม ส่วนยอดตรงกลางมีรูปพระจันทร์เสี้ยว มัสยิดไม่มียอดโดมทรงกระเปาะ/หัวหอม ซึ่งได้กลายเป็นสัญลักษณ์ของการก่อสร้าง ‘อิสลาม’ อาคารนี้เข้าทางระเบียง โดยมีชายคารองรับด้วยวงเล็บ มิห์ราบไม่มีตะเกียง/สัญลักษณ์แห่งแสง และไม่ได้สร้างขึ้นในรูปของด้านหน้าอาคาร มีสามด้านและมีลวดลายเรขาคณิตน้อยที่สุดหรือจารึกภาษาอาหรับ

สถานที่ศักดิ์สิทธิ์ด้านในถูกป้อนผ่านหน้าต่างฝรั่งเศสที่มีซุ้มโค้งแหลมวงรีล้อมรอบ ล้อมรอบด้วยอ่าวห้าอ่าว ในรูปแบบของมัสยิดคอร์โดบา เพิ่งได้รับรางวัล INTACH Heritage Award สำหรับรูปแบบสถาปัตยกรรมที่ผิดปกติ ในขณะที่โครงการทั่วไปของมัสยิดเกี่ยวกับการวางหอคอยสุเหร่า ระเบียง เสา และเฉลียงบนหลังคาเป็นไปตามอิทธิพลของ Deccani มัสยิดสเปน Begumpet ยืนหยัดในลีกของตนเอง

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

Credit  แทงบอล

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *