การสำรวจอินทิรานคร บังกาลอร์

การสำรวจอินทิรานคร บังกาลอร์ ซึ่งวางแผนไว้ในช่วงปลายทศวรรษ 1960 และ 1970 ได้พัฒนาเป็นเขตที่อยู่อาศัยและการค้าที่หรูหราในบังกาลอร์ ตรอกกว้างๆ และถนนที่มีต้นไม้เรียงรายให้ความรู้สึกเหมือนเป็นสวนต้นไม้ ในขณะที่โชว์รูม คาเฟ่ ผับและร้านอาหารทำให้ที่นี่เป็นที่ชื่นชอบของนักชิม พื้นที่เปิดโล่งและสวนสาธารณะที่วางแผนไว้จะนำธรรมชาติมาสู่เขตที่พลุกพล่านแห่งนี้ ไอเดียการออกเดทที่ไม่ธรรมดาในบังกาลอร์

การสำรวจอินทิรานคร บังกาลอร์

ทรัพย์สินและราคาเช่าของอินเดียรานครส่วนใหญ่เหมาะสมกับชนชั้นสูงและชาวต่างชาติ ที่กล่าวว่านักท่องเที่ยว นักศึกษา และผู้เชี่ยวชาญด้านไอทีจำนวนมากมุ่งหน้าไปยังแหล่งน้ำหลายแห่งในตอนเย็น และกลางคืนก็มีชีวิตชีวาด้วยการแสดงสดต่างๆ ที่เกิดขึ้นร่วมกันหรืออย่างอื่น มีทางเลือกที่ดีของรสชาติต้นตำรับ ภูมิภาค และฟิวชั่น รวมทั้งเม็กซิกัน เมดิเตอร์เรเนียน อาหรับ และจีน และกลั่นจากโรงเบียร์ขนาดเล็กที่ทำให้ Indiranagar เป็นบ้านของพวกเขา เช่น Toit, Xtreme Sports Bar และ Bflat Bar

การมีอยู่ของสโมสรและสวนสาธารณะที่มีชื่อเสียงในระยะที่เดินถึงได้ง่าย เช่นเดียวกับสถานีรถไฟใต้ดิน ทำให้อินทิรานครเป็นส่วนสำคัญของเมือง มีรถประจำทางวิ่งไปสนามบินและส่วนอื่น ๆ ของเมืองเป็นประจำทุกสองสามนาที ‘แต่ก็มีครั้งหนึ่งที่มันเคยอยู่ไกลแสนไกล ดร.วาสุเดฟ เมอร์ธี นักเขียนและผู้อยู่อาศัยในบังกาลอร์กล่าวว่า รถสามล้อไม่ยอมพาคุณไปที่นั่น รถประจำทางก็ไม่ค่อยมีบ่อยนัก

ยามเช้านั้นสดชื่น เต็มไปด้วยใบไม้แห้งจากต้นไม้ ซึ่งลืมเลือนไปจากสถานบันเทิงยามค่ำคืนที่สดใสที่อาจปรากฏขึ้นโดยตรงด้านล่างพวกเขาในคืนก่อน แต่ลูบูแตงที่หลงทางที่นี่และเนคไทที่ร่วงหล่น อาจทำให้คุณทราบเบาะแสเกี่ยวกับผู้คนที่ปาร์ตี้จนดึกดื่น และกลับบ้านอย่างไม่ค่อยมีสติ เมื่อใดก็ตามที่ในตอนเช้าและตอนบ่าย ไม่ค่อยมีนักฟิตเนสหรือชาวต่างชาติที่วิ่งออกกำลังกายตามทางเท้าของอินทิรานคร ร้านค้า บูติก และวัฒนธรรมที่มีชีวิตชีวาที่มีให้เลือกมากมายทำให้เป็นสถานที่ดึงดูดใจของคนหนุ่มสาวและคนหนุ่มสาว

ฉากปาร์ตี้ส่วนใหญ่จำกัดอยู่ที่กระเป๋าตามถนน 100 ฟุตหรือ CMH และ Indiranagar ส่วนใหญ่ยังคงเป็นที่อยู่อาศัยระดับหรูที่น่านับถือ ผู้อยู่อาศัยไม่คัดค้านนักท่องเที่ยวและผู้มาเยี่ยมที่มาเยี่ยมเยียนกระเป๋าเหล่านี้ในช่วงดึก แต่พฤติกรรมขี้เมาและการทะเลาะวิวาทเป็นสิ่งที่ห้ามโดยเด็ดขาด แน่นอน ตำรวจบังกาลอร์มีการตรวจตราอย่างเข้มงวดเพื่อกันไม่ให้ผู้ก่อปัญหา และเครื่องตรวจวัดลมหายใจถูกบังคับใช้เพื่อป้องกันการเมาแล้วขับ ทั้งนี้เนื่องจากเจ้าของที่ดินในยุคแรกๆ ของท้องที่นี้โดยหลักแล้วไม่ใช่ชาวกันนาดิกา ซึ่งเป็นข้าราชการที่เกษียณอายุแล้วหรือพนักงาน ม.อ. รวมทั้งผู้ที่มาจาก HAL, NRIs และนักธุรกิจชาวอินเดียเหนือ คริสตินา แดเนียลส์ นักเขียนและผู้อยู่อาศัยในบังกาลอร์กล่าวว่า “Indiranagar รักษาความรู้สึกที่เป็นสากลไว้ได้จนถึงทุกวันนี้”

Indiranagar อาจไม่มีห้างสรรพสินค้า แต่ร้านค้าขนาดใหญ่ของแบรนด์ต่างๆ ซึ่งรวมถึงห้างร้านดังจากต่างประเทศ ที่มากกว่าการชดเชย ไม่ว่าคุณต้องการซื้อเครื่องใช้ไฟฟ้า เสื้อผ้า หรือเครื่องประดับ Indiranagar มีร้านค้าขนาดใหญ่และร้านค้าหลากหลายแบรนด์มากมายเพื่อให้คุณเลือกได้ตามใจชอบ ‘การขายและส่วนลดดำเนินการตลอดทั้งปี พยายามดึงดูดผู้ซื้อหน้าต่าง ร้านเสริมสวยและสปามอบประสบการณ์การฟื้นฟูชีวิตชีวา พื้นที่เชิงพาณิชย์มีราคาสูงมาก และแบรนด์ระดับชาติและระดับนานาชาติที่ดีที่สุดบางแบรนด์ก็แย่งชิงพื้นที่ที่อยู่ติดกัน Indiranagar อาจไม่มีห้างสรรพสินค้า แต่มันให้ความรู้สึกเหมือนอยู่ในห้าง’ Aishwarya ผู้เชี่ยวชาญด้านโฆษณาซึ่งอยู่ที่นี่เป็นเวลาสองปีหลังจากอพยพจากเจนไนกล่าว

แม้ว่าบังกะโลและสวนสวยที่สวยงามกำลังหลีกทางให้กับอพาร์ตเมนต์ใหม่ที่เป็นประกาย แต่ ‘ข้อจำกัดในอาคารหลายชั้นในเขตสนามบินและหลังคาเขียวขจีที่ได้รับการดูแลอย่างดีของต้นไม้ที่ร่มรื่นเป็นสิ่งที่ทำให้อินทิรานครมีเอกลักษณ์เฉพาะตัว ต้นไม้มีอายุมาก ส่วนใหญ่มีอายุย้อนไปอย่างน้อย 40 หรือ 50 ปี’ ดร. เมอร์ธีกล่าวเสริม

แม้จะมีการเปลี่ยนแปลงเมื่อเร็ว ๆ นี้ในฐานะย่านการค้าที่มีราคาแพง แต่ Indiranagar ยังคงมีบรรยากาศที่ผ่อนคลายและเป็นธรรมชาติที่ไม่พบที่อื่นในบังกาลอร์และผู้คนก็ชอบที่จะอยู่ต่อไปแม้จะมีค่าเช่าที่สูงขึ้น การมีโรงเรียนที่ดี สวนสาธารณะ และแหล่งบันเทิงทำให้ที่นี่เป็นย่านที่พิเศษสำหรับเด็กในช่วงวัยที่กำลังเติบโต ในขณะที่ตัวเลือกสำหรับการรับประทานอาหารนอกบ้าน ความบันเทิง และการเข้าสังคมทำให้เป็นสถานที่ท่องเที่ยวสำหรับผู้ใหญ่ด้วย ‘แม้ว่าฉันจะไม่มีรถเป็นของตัวเอง ฉันเคยพบเพื่อนที่นี่เพราะมีร้านอาหารที่เสิร์ฟอาหารตามรสนิยมของคุณอยู่เสมอ ความสะดวกสบายควบคู่ไปกับความเป็นสากลทำให้ย่านนี้กลายเป็นย่านในบังกาลอร์’ ป้ายบอกทาง Aishwarya

Credit แทงบอล

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *