อาคารที่มีสีสันในละตินอเมริกา
ละตินอเมริกาซึ่งทอดยาวตั้งแต่ปลายปาตาโกเนียของอาร์เจนตินาและชิลีไปจนถึงชายแดนเม็กซิโกและสหรัฐอเมริกา ถือเป็นภูมิภาคที่มีสีสันที่สุดแห่งหนึ่งของโลกได้อย่างง่ายดาย มีทุกอย่างตั้งแต่ศิลปะบนท้องถนนที่มีชีวิตชีวาซึ่งทำให้ใจกลางเมืองทั่วอเมริกาเหนือ อเมริกากลาง และใต้ สดใส ไปจนถึงย่านที่เต็มไปด้วยสีสันและบ้านเรือนที่ทาสีอย่างหรูหรา ด้วยเหตุนี้ นี่คือ อาคารที่มีสีสันในละตินอเมริกา ที่มีให้
อาคารที่มีสีสันในละตินอเมริกา
เม็กซิโก
เม็กซิโกเป็นหนึ่งใน ประเทศที่ใหญ่ที่สุด ในละตินอเมริกาและเป็นหนึ่งในสถานที่ท่องเที่ยวที่ได้รับความนิยมมากที่สุดในภูมิภาค นอกจากนี้ ยังมีเมืองที่มีสีสันมากที่สุดในโลกด้วย ตั้งแต่เมือง Pueblo Mágicoสีเหลืองของอิซามาลในยูกาตัน ไปจนถึงบ้านหลากสีสันในกวานาคัวโต และส้มที่อุดมสมบูรณ์และเข้มข้นของชายฝั่งเวรากรูซ ทั้งหมดนี้ทำให้เม็กซิโกเป็น จุดหมายในฝันของคนรักสีสัน
อเมริกากลาง
เคลื่อนตัวลงสู่อเมริกากลางซึ่งครอบคลุมพื้นที่ใจกลางของชาวมายันอย่างกัวเตมาลา สวรรค์ของนักประดาน้ำอย่างเบลีซ รวมถึงฮอนดูรัส เอลซัลวาดอร์ และคอสตาริกา และคุณยังคงได้รับความเพลิดเพลินหากอาคารสีสันสดใสคือสิ่งที่คุณต้องการ ในประเทศนิการากัวโบสถ์กลางของกรานาดานั้นงดงามน่าทึ่ง ในขณะที่วัฒนธรรมอันอุดมสมบูรณ์ของกัวเตมาลาเข้ากันได้เฉพาะกับเฉดสีที่สดใสซึ่งครอบงำเมืองแอนติกาเท่านั้น
คิวบาและแคริบเบียน
หากคุณชอบวันหยุด พักผ่อน ในทะเลแคริบเบียน มั่นใจได้ว่าเปอร์โตริโกและ คิวบามีสีสันให้เลือกมากมาย ทุกคนรู้ดีว่าOld Havanaเต็มไปด้วยอาคารเก่าแก่แต่มีสีสันที่น่าประทับใจ แต่หลายคนลืมเกี่ยวกับเมืองชายฝั่งทะเลที่มีเสน่ห์อย่างตรินิแดด นอกจากนี้ ซานฮวน ในเปอร์โตริโกยังเป็นสวรรค์สีพาสเทลสำหรับแฟนๆ อินสตาแกรมและผู้ที่ชื่นชอบฉากหลังที่ถ่ายรูปสวยที่สุด
แนะนำ โรงแรมที่มีสปาในบาเดน-บาเดน ที่ดีที่สุด
อเมริกาใต้
ท้ายที่สุด ดูเหมือนว่าจะเป็นการเสียหายหากรวมอเมริกาใต้เข้าไว้เพียงหัวข้อเดียว โดยเฉพาะอย่างยิ่งเนื่องจากมีย่านใกล้เคียง เมือง และเมืองต่างๆ ที่มีสีสันสวยงามที่สุดในละตินอเมริกา ลองนึกถึง La Boca ของ Buenos Aire, Valparaíso ในชิลี , CartagenaในโคลอมเบียและParatyในบราซิล และอื่นๆ อีกมากมาย เราได้รวมจุดหมายปลายทางเหล่านั้นทั้งหมดและอื่นๆ ไว้ในคู่มือเกี่ยวกับอาคารละตินอเมริกาที่มีสีสันที่สุดแล้ว
Credit คาสิโนออนไลน์เว็บตรง
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
