วิธีการใช้เวลา 48 ชั่วโมงในบันดาร์เสรีเบกาวันบรูไน

เมืองหลวงของบรูไนเป็นที่รู้จักจากสถาปัตยกรรมอิสลาม หมู่บ้านลอยน้ำที่ใหญ่ที่สุดในโลก และตลาดกลางคืน Gadong ค้นพบ วิธีการใช้เวลา 48 ชั่วโมงในบันดาร์เสรีเบกาวันให้เกิดประโยชน์สูงสุด หากคุณเป็นนักท่องเที่ยวที่อยากรู้อยากเห็นและหรือเพียงแค่แวะพักระหว่างทางรอยัลบรูไนแอร์ไลน์ จุดดำน้ำตื้นในคอสตาริกา จุดดำน้ำที่ดีที่สุด

วิธีการใช้เวลา 48 ชั่วโมงในบันดาร์เสรีเบกาวันบรูไน

วันแรก: เช้า

สำรวจเซ็นทรัลบันดาร์เสรีเบกาวัน

เราแนะนำให้มาพักที่ Capital Residence Suite ที่ตั้งอยู่ใจกลางเมือง เริ่มต้นวันใหม่แต่เช้าและลงไปที่ใจกลางเมืองขนาดกะทัดรัด สถานที่ท่องเที่ยวส่วนใหญ่อยู่ในระยะที่สามารถเดินไปถึงได้ ง่ายที่จะได้เห็นสิ่งที่ดีที่สุดของเมืองหลวงในเช้าวันแรกของ 48 ชั่วโมงในบันดาร์เสรีเบกาวัน อันดับแรก ให้ไปที่ Omar Ali Saifuddien มัสยิดที่มีชื่อเสียงที่สุดของเมืองหลวง ถ่ายภาพทะเลสาบเทียมและเรือพระราชพิธีสักสองสามภาพ ถัดไป เดินเล่นรอบศูนย์กลางในวงสิ้นสุดที่ Waterfront เพลิดเพลินกับทัศนียภาพของแม่น้ำบรูไนและหมู่บ้านลอยน้ำ Piccolo Café ตั้งอยู่ใกล้กับ Waterfront ซึ่งเป็นจุดที่เหมาะสำหรับการจิบเครื่องดื่มเย็นๆ

ตอนบ่าย

ขึ้นเรือข้ามฟากไปยังหมู่บ้านที่มีเสาสูงที่สุดในโลก

การรวมกลุ่มของโครงสร้างที่มีเสาสูงในแม่น้ำบรูไนเรียกว่ากำปงเอเยอร์ รู้จักกันในนาม ‘เวนิสแห่งตะวันออก’ มีผู้อยู่อาศัยมากกว่า 13,000 คน หมู่บ้านลอยน้ำที่ใหญ่ที่สุดในโลก มีหลายหมู่บ้าน พร้อมด้วยมัสยิด ร้านค้า และโรงเรียนของตนเอง ทางเดินไม้เชื่อมระหว่างหมู่บ้านที่อยู่เหนือน้ำในขณะที่เรือสปีดโบ๊ทรับส่งผู้โดยสารจากที่หนึ่งไปยังอีกที่หนึ่ง แท็กซี่น้ำราคาประมาณ B$1 (0.66 ดอลลาร์สหรัฐฯ) จากวอเตอร์ฟร้อนท์ไปยังกัมปงเอเยอร์

ตอนเย็น

ช้อปสินค้าราคาถูก

ในช่วงเย็น มุ่งหน้าไปที่ The Mall Gadong นอกจากมีสินค้าหลายชั้นแล้ว ยังมีห้องปรับอากาศที่หลบร้อนจากภายนอกได้อีกด้วย บรูไนมีภาษีที่ต่ำกว่าเมื่อเปรียบเทียบกับประเทศเพื่อนบ้าน ซึ่งทำให้นักออกแบบเสื้อผ้าและอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์มีราคาถูกลง คุณไม่จำเป็นต้องไปที่ศูนย์การค้าภายใน 48 ชั่วโมงในบันดาร์เสรีเบกาวัน แต่ที่นี่มีหน้าต่างบานหน้าต่างให้เข้าถึงงานอดิเรกของคนในท้องถิ่นได้ และคุณอาจได้โทรศัพท์หรือกล้องใหม่ในราคาเพียงเศษเสี้ยวของราคาที่อื่น

กลางคืน

แวะทานอาหารท้องถิ่นที่ตลาดกลางคืนกาดง

ตลาดกลางคืนกาตงอยู่ไม่ไกลจากเดอะมอลล์ซึ่งอยู่เหนือแม่น้ำโดยใช้เวลาเดินเพียงครู่เดียว ตลาดประกอบด้วยแผงขายของหลายร้านที่มีหลังคาเหมือนเต็นท์เนื่องจากพ่อค้าแม่ค้าปรุงอาหารท้องถิ่น เดินเล่นท่ามกลางกลุ่มควันและกลิ่นหอมของข้าวผัด บะหมี่ และไก่บาร์บีคิว ลอง นาซิท็อกจานโปรดของชาวบรูไน (ข้าวขาวและไก่ทอดเสิร์ฟพร้อมซอสซัมบัลรสเผ็ด)

วันที่สอง: เช้า

เพลิดเพลินไปกับสถาปัตยกรรมของบันดาร์เสรีเบกาวัน

ตื่นมาแต่เช้าตรู่แล้วจ้างแท็กซี่หรือจ้างคนขับรถส่วนตัวจากโรงแรมของคุณ อันดับแรก ไปที่มัสยิดที่ใหญ่ที่สุดของบรูไน Jame ‘ Asr Hassanil Bolkiah วางแผนที่จะใช้เวลา 20 หรือ 30 นาทีเดินเล่นรอบ ๆ ด้านนอกและถ่ายรูป จากนั้น เยี่ยมชม Istana Nurul Iman ซึ่งเป็นที่พำนักอย่างเป็นทางการของสุลต่าน ด้วยจำนวนห้องทั้งหมด 1,800 ห้อง บ้านหลังนี้เป็นบ้านที่ใหญ่ที่สุดในโลก รับภาพถ่ายจากแม่น้ำหรือที่สวนสาธารณะใกล้เคียง

ตอนบ่าย

ช่วงบ่ายของวัฒนธรรม

ในขณะที่เขียนในปี 2018 พิพิธภัณฑ์ส่วนใหญ่ในบรูไนเปิดให้เข้าชมฟรี นี่เป็นข้อแก้ตัวที่สมบูรณ์แบบในการซึมซับวัฒนธรรมท้องถิ่นใน 48 ชั่วโมงของคุณในบันดาร์เสรีเบกาวัน อันดับแรก เยี่ยมชมพิพิธภัณฑ์ Royal Regalia ในใจกลางเมือง เป็นที่ตั้งของของขวัญฟุ่มเฟือยทั้งหมดที่มอบให้สุลต่านบรูไนในอาคารปรับอากาศสองชั้น ผู้เข้าชมต้องถอดรองเท้าที่ประตูและขออภัยที่ไม่สามารถถ่ายรูปได้ พิพิธภัณฑ์ที่คุ้มค่าอื่นๆ ในบันดาร์เสรีเบกาวัน ได้แก่ บ้านสิบสองหลังคายุคอาณานิคมและพิพิธภัณฑ์บรูไน

ตอนเย็นและกลางคืน

ไปที่ชายหาดเพื่อชมพระอาทิตย์ตกดินที่มีชื่อเสียงระดับโลกของเกาะบอร์เนียว

บันทึกสิ่งที่ดีที่สุดไว้เป็นครั้งสุดท้าย: ชมพระอาทิตย์ตกดินที่มีชื่อเสียงของเกาะบอร์เนียว บรูไนไม่มีชื่อเสียงระดับนานาชาติสำหรับหาดทรายสีขาว แต่มีจุดที่เงียบสงบไม่กี่แห่งตามแนวชายฝั่งทะเลจีนใต้ Muara Bach อยู่ห่างจากเมืองหลวงโดยรถยนต์ประมาณ 30 นาที คุณอาจต้องเช่ารถหรือหาคนขับ (มีรถประจำทางไม่มากและหยุดวิ่งเวลา 18:00 น.) หลังจากพระอาทิตย์ตกดิน เดินทางกลับเมืองหลวงและเพลิดเพลินกับอาหารในร้านอาหารริมฝั่งน้ำที่มองเห็นกัมปงเอเยอร์

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

Credit แทงบอล

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *